Karol Jahoda de Lubomir

---

Życiorys

Karol Jahoda de Lubomir był synem Karola i Anny z domu Boczek. Swoją edukację rozpoczął w Krakowie, gdzie ukończył sześć klas szkoły realnej. Wstąpił do armii austriackiej 1 września 1878 roku. Jego kariera wojskowa rozpoczęła się w Korpusie Kadetów w Wiedniu, a kontynuowana była w Oficerskiej Szkole Jazdy, przy 11 Brygadzie Artylerii Polowej w Lwowie.

Na początku maja 1913 roku objął stanowisko komendanta żandarmerii konnej na terenie Galicji. W trakcie I wojny światowej był dowódcą żandarmerii 3 i 7 Armii, a także szefem żandarmerii krajowej w Galicji. W wyniku sytuacji politycznej związanej z przedarciem się Polskiego Korpusu Posiłkowego przez front, Karol Jahoda został uznany za osobę budzącą polityczne podejrzenia i przeniesiony w stan spoczynku. Dzięki determinacji udało mu się jednak reaktywować swoją karierę wojskową już w marcu 1918 roku, otrzymując początkowe przydzielenie do Generalnego Gubernatorstwa w Lublinie. W dniu 17 marca 1918 został uhonorowany szlachectwem z predykatem von Lubomir.

W końcowej fazie wojny objął stanowisko komendanta wojskowego w okręgu Włodzimierz Wołyński. Po 9 listopada 1918 roku stał się zastępcą dowódcy służby bezpieczeństwa w Krakowie. 3 kwietnia 1919 roku przystąpił do Wojska Polskiego, co zatwierdzono, przyznając mu stopień pułkownika z datą starszeństwa 1 maja 1915 roku. Wkrótce po tym, 16 marca 1919, został przydzielony do dowództwa Grupy generała Edwarda Śmigłego-Rydza, obejmując funkcję dowódcy Okręgu Etapów Wołyń.

Na początku lipca 1919 roku Karol Jahoda przeszedł do armii Hallera, gdzie pełnił rolę dowódcy Okręgu Etapów Bielsk. 28 grudnia tego samego roku objął stanowisko komendanta posterunku w Kościerzynie w ramach Frontu Północnego. Z dniem 1 kwietnia 1920 roku został oficerem piechoty, co zostało potwierdzone w dniu 22 maja 1920. W sierpniu 1920 mianowany został dowódcą obozu jeńców bolszewickich w Tucholi.

Od 7 kwietnia 1921 sprawował funkcję dowódcy Obozu Warownego w Krakowie. 1 października 1921 roku przeszedł w stan spoczynku, zachowując tytuł pułkownika piechoty i prawo do noszenia munduru. Później zmienił korpus z piechoty na korpus oficerów żandarmerii. 26 października 1923 został awansowany przez Prezydenta RP do stopnia generała brygady. Karol Jahoda zmarł 30 września 1953 roku w Krakowie i spoczął na cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty.

Miał żonę Helenę z Underków, z którą miał synów: Karola, który został inżynierem, oraz Mariana, ur. 3 czerwca 1897 roku, który osiągnął stopień porucznika rezerwy żandarmerii. Karol miał również dwie córki.

Awanse

Karol Jahoda de Lubomir osiągnął wiele ważnych awansów wojskowych w swojej karierze. Poniżej przedstawione są kluczowe etapy jego rozwoju zawodowego:

• awans na podporucznika – 1885,
• awans na porucznika – 1893,
• awans na rotmistrza – 1897,
• awans na majora – 1910,
• awans na podpułkownika – 1 maja 1913,
• awans na pułkownika – 1 maja 1915,
• awans na generała brygady – 26 października 1923.

---

Oceń: Karol Jahoda de Lubomir

---