Władysław Leśniak (podpułkownik)

Wojsko i służby mundurowe

Władysław Stanisław Leśniak, urodzony 30 kwietnia 1897 roku w Bochni, był znaczącą postacią w historii wojskowej Polski. Jako podpułkownik i zawodowy geograf w Wojska Polskiego, wniósł wiele do rozwoju szeroko pojętej nauki o ziemi. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie wiosną 1940 roku w Charkowie, gdzie stał się jedną z wielu ofiar brutalnej zbrodni katyńskiej.

Leśniak był również kawalerem prestiżowego Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego odwadze oraz poświęceniu na rzecz ojczyzny. Jego los ukazuje dramatyczny okres historii Polski, a jednocześnie przypomina o wartości i oddaniu tych, którzy walczyli za wolność kraju.

Życiorys

Władysław Leśniak, urodzony w Bochni jako potomek Bronisława oraz Antoniny Hanner, to postać, której życie było ściśle związane z historią Polski. Po ukończeniu gimnazjum w Bochni, stał się aktywnym członkiem Związku Strzeleckiego „Strzelec” oraz działał jako instruktor harcerski. W 1913 roku brał udział w zlocie skautingowym w Anglii, reprezentując swoją drużynę.

Na skutek wybuchu I wojny światowej, Leśniak został zmobilizowany i wstąpił do Legionów, gdzie służył w V batalionie I Brygady. Po wystąpieniu kryzysu przysięgowego, podjął służbę w armii austriackiej.

W okresie wojny polsko-bolszewickiej miał okazję walczyć w 5 pułku piechoty Legionów oraz 142 pułku piechoty. Niestety, 30 sierpnia 1920 roku dostał się do niewoli bolszewickiej, z której powrócił dopiero 15 marca 1921 roku. Po zakończeniu konfliktów wojennych, pozostał w szeregach wojska. W 1922 roku, dokładnie 3 maja, został zweryfikowany w randze porucznika, uzyskując 872. lokatę w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 13 pułk piechoty.

Rok 1923 przyniósł mu służbę w Komendzie Obozu Warownego Osowiec, gdzie nadal był oficerem nadetatowym 13 pp. Następny rok stanowił dla niego krok ku karierze – odkomenderowano go na dwuletni kurs Oficerskiej Szkoły Topografów w Warszawie. W 1924 roku, 1 grudnia, awansował na kapitana, z porady do starszeństwa z 15 sierpnia 1924 roku i 379. lokatą w korpusie oficerów piechoty.

Po ukończeniu kursu w 1925 roku, przeniesiono go do Wojskowego Instytutu Geograficznego. W 1930 roku, 27 stycznia, mianowano go majorem, z datą starszeństwa 1 stycznia 1930 roku oraz 4. lokatą w korpusie oficerów geografów. W kolejnych latach, w 1935 roku, objął stanowisko kierownika grupy topograficznej w Wydziale Triangulacyjnym WIG.

W 1939 roku, otrzymał stopień podpułkownika z datą starszeństwa na 19 marca, zajmując drugą lokatę w korpusie oficerów geografów, a nadal pełnił rolę kierownika grupy topograficznej. 14 września 1939 roku Leśniak został przydzielony do Oddziału Służby Geograficznej przy Dowództwie Grupy Obrony Lwowa, gdzie objął stanowisko dowódcy oddziału.

W netrze wydarzeń, po wzięciu do niewoli przez Sowietów, został aresztowany i osadzony w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku przypada tragiczny los Władysława Leśniaka – został stracony przez NKWD w Charkowie i pochowany w niewiadomej mogile zbiorowej w Piatichatkach. 17 czerwca 2000 roku miejsce to zaczęło funkcjonować jako oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu.

Jego imię widnieje na Liście starobielskiej pod numerem 1915. 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło przyznał mu pośmiertnie awans na stopień pułkownika, co ogłoszono 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

W latach swojej służby, Władysław Leśniak zdobył szereg prestiżowych odznaczeń, które w pełni odzwierciedlają jego niezwykłe osiągnięcia i odwagę.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 6?96,
  • Krzyż Niepodległości przyznany 2 sierpnia 1931 roku,
  • Krzyż Walecznych – dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi, przyznany 19 marca 1937 roku,
  • Srebrny Krzyż Zasługi, nadany 10 listopada 1928 roku,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
  2. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 6 [dostęp 18.09.2024 r.]
  3. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  4. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.]
  5. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie.
  6. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 326.
  7. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 495.
  8. Dokumenty 1997 ↓, s. 146, 211.
  9. Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 173.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 153, 371, 1397.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136, 211.
  12. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 347, 832.
  13. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28.01.1930 r., s. 25.
  14. Dziennik Ustaw z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  15. Dziennik Ustaw z 1931 r. nr 178, poz. 260 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  16. Dziennik Ustaw z 1937 r. nr 64, poz. 96 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  17. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1697, w latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław III Leśniak” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko.
  18. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 295.
  19. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 86.
  20. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 161, 429, 1456.
  21. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  22. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 741.

Oceń: Władysław Leśniak (podpułkownik)

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:19