Karol Matzenauer

Wojsko i służby mundurowe

Karol Józef Matzenauer, urodzony 26 września 1889 roku w Bochni, był postacią o znaczącym wpływie w historii Wojska Polskiego. W swoim życiu osiągnął tytuł podpułkownika piechoty, co świadczy o jego zaangażowaniu i umiejętnościach wojskowych. Po wielu latach służby, zmarł 30 września 1960 roku.

Jest również odznaczony Orderem Virtuti Militari, który jest jednym z najwyższych odznaczeń wojskowych w Polsce, przyznawanym za męstwo i wybitne osiągnięcia na polu walki.

Życiorys

Karol Matzenauer przyszedł na świat 26 września 1889 roku w Bochni, będąc synem Antoniego oraz Bronisławy z domu Ochocińskiej. W 1908 roku ukończył C. K. Gimnazjum II w Tarnowie. W trakcie I wojny światowej, jako żołnierz C. K. Armii, był aktywnym członkiem konspiracyjnej organizacji „Wolność”.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, został przyjęty do Wojska Polskiego na mocy dekretu z 3 kwietnia 1919 roku, który zatwierdzał jego dotychczasowy stopień porucznika z datą starszeństwa na 1 sierpnia 1917 roku. Na początku listopada 1918 roku trafił do 20 pułku piechoty, a już 13 grudnia 1918 roku, jako dowódca I batalionu w stopniu porucznika, wyruszył na front wojny polsko-ukraińskiej. Jego pierwsze starcie miało miejsce w rejonie wsi Krościenko nad Strwiążem, a następnie walczył pod Laszkami Murowanymi.

W następnych latach, w stopniu kapitana, brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, walcząc w szeregach 2 pułku strzelców podhalańskich, gdzie m.in. dowodził 2 psp podczas bitwy o Chyrów oraz uczestniczył w wyprawie kijowskiej. Za swoje męstwo został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari.

3 maja 1922 roku, Matzenauer został zweryfikowany w stopniu majora z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku, zajmując 498. lokatę w korpusie oficerów piechoty, wciąż pozostając w 2 pułku strzelców podhalańskich w Sanoku. W roku 1923 pełnił funkcję dowódcy I batalionu w tym pułku, a w lutym 1924 roku, jako oficer nadetatowy sanockiej jednostki, objął dowództwo Batalionu Szkolnego Piechoty Nr 10 w Cieszynie.

W dniu 26 stycznia 1928 roku, Matzenauer awansował na podpułkownika, co było uhonorowaniem jego dotychczasowych zasług, a 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony z 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie do 64 pułku piechoty w Grudziądzu, gdzie objął stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W 1930 roku został mianowany komendantem miasta Toruń, co sprawował aż do roku 1939.

Po wybuchu II wojny światowej, podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, został wzięty do niewoli przez Niemców podczas strategii wycofywania się na wschód. Był przetrzymywany w obozie jenieckim, skąd został przetransportowany do Grodziska, gdzie stacjonowała 8 Armia III Rzeszy; potem przewieziono go do Warszawy, gdzie m.in. zwolniono w towarzystwie ppłk. dypl. Bronisława Szostaka, którzy mieli za zadanie przekazanie polskim władzom informacji na temat bezcelowości dalszej obrony stolicy.

Karol Matzenauer był dwukrotnie zamężny. Jego pierwsza żona, Stefania z domu Łaguna (1893–1920), zmarła kilka tygodni po ich ślubie, zawartym 30 grudnia 1919 roku w kościele Wszystkich Świętych w Warszawie. Po stracie żony, 30 listopada 1922 roku, w Posadzie Olchowskiej pod Sanokiem, poślubił Marię Verę Peterek, córkę inż. Franciszka Peterka. Zmarł 30 września 1960 roku. Wraz z żoną Marią (1895–1978) spoczywa na cmentarzu w Jaworzu, w grobowcu jej rodziców.

Ordery i odznaczenia

Karol Matzenauer był odznaczonym bohaterem, który zdobył szereg prestiżowych wyróżnień za swoje zasługi i odwagę. Wśród jego osiągnięć wyróżniają się następujące odznaczenia:

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari,
  • Krzyż Walecznych,
  • Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936).

Przypisy

  1. Karol Józef Matzenaue. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 29.05.2021 r.]
  2. Borys Łapiszczak: Sanok i Województwo Podkarpackie na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. VII. Sanok: Poligrafia, 2004, s. 26. ISBN 83-915388-4-2.
  3. Borys Łapiszczak: Sanocki „Sokół” i 2 Pułk Strzelców Podhalańskich na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. V. Sanok: Poligrafia, 2003, s. 48. ISBN 83-918650-0-2.
  4. Franciszek Groński. 22 Dywizja Piechoty Górskiej. 2 Pułk Strzelców Podhalańskich – Sanok. „Przemyskie Zapiski Historyczne”. R. XIV-XV, s. 261, 2003-2005. ISSN 0860-0317.
  5. Jerzy Giza. Losy członków organizacji „Wolność” w Wojsku Polskim – r. 1928. „Almanach Sądecki”. Nr 4 (41), s. 39, 42, 2002. Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. Oddział w Nowym Sączu.
  6. Indeks do Ksiąg Zaślubionych Parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku od roku 1911. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 132.
  7. Słynne gimnazjum w Chyrowie. kworum.com.pl. [dostęp 26.11.2014 r.]
  8. Jaworze. Cmentarz katolicki – hrabiowska ćwiartka cmentarna. polskaniezwykla.pl. [dostęp 26.11.2014 r.]
  9. Rocznik Oficerski 1939, s. 819.
  10. Rocznik Oficerski 1932, s. 22, 505.
  11. Rocznik Oficerski 1928, s. 78, 168.
  12. Rocznik Oficerski 1924, s. 328, 347, 1378.
  13. Rocznik Oficerski 1923, s. 404, 379.
  14. Rocznik Oficerski 1922, s. 35.
  15. Ludwik Migdał: Zarys historji wojennej 2-go Pułku Strzelców Podhalańskich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, s. 32.
  16. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum II. w Tarnowie za rok szkolny 1907/08. Tarnów: Fundusz Naukowy, 1908, s. 106.
  17. 1302. Dekret. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 990, 12.04.1919 r.
  18. 1334. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 41, s. 1001, 12.04.1919 r.
  19. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 3 z 28.01.1928 r., s. 19.
  20. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 9 z 26.04.1928 r., s. 140.
  21. Dz. Pers. MSWojsk. Nr 10 z 08.02.1924 r., s. 53.
  22. Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 1, s. 1, 19.03.1936 r.

Oceń: Karol Matzenauer

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:11