Stanisław Kępiński, który przyszedł na świat 11 listopada 1867 roku w Bochni, był wybitnym matematykem, którego osiągnięcia miały znaczący wpływ na rozwój nauki w Polsce. Jego dziedzictwo obejmuje szeroki zakres działalności akademickiej oraz społecznej.
W trakcie swojej kariery pełnił funkcję profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie kształcił nowe pokolenia matematyków. Dodatkowo, był dziekanem oraz rektorem Szkoły Politechnicznej we Lwowie w latach 1903–1904, co podkreśla jego znaczenie w polskiej edukacji technicznej.
Kępiński zasiadał również w parlamencie jako poseł-wirylista Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencji, co ilustruje jego zaangażowanie nie tylko w życie akademickie, ale i polityczne. Zmarł 25 marca 1908 roku w Zakopanem, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii matematyki w Polsce.
Życiorys
W bardzo młodym wieku Stanisław Kępiński doświadczył tragedii, jaką była utrata rodziców. Swoją edukację rozpoczął w gimnazjum w Bochni, a następnie kontynuował ją w CK III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego w Krakowie, gdzie w 1885 roku uzyskał świadectwo dojrzałości. Kolejne lata, od 1885 do 1889, spędził na studiach z zakresu matematyki, fizyki i astronomii na Wydziale filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 1890 roku obronił rozprawę doktorską zatytułowaną „O równaniach różniczkowych rzędu 2-go”, która przyniosła mu stopień doktora filozofii. Jego zdolności naukowe zaowocowały stypendium z Fundacji Klimkowskiego, co umożliwiło mu wyjazd do Getyngi, gdzie kontynuował naukę pod okiem wybitnych profesorów, takich jak F. Klein oraz H.A. Schwarz.
W 1892 roku Kępiński uzyskał habilitację w Krakowie, dzięki której mógł objąć stanowisko docenta matematyki na podstawie pracy „O całkach rozwiązania równań różniczkowych zwyczajnych liniowych jednorodnych rzędu drugiego”. Po śmierci prof. Mariana Baranieckiego kontynuował wykłady na Uniwersytecie, równocześnie ucząc w szkole realnej. Już w 1896 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym, a trzy lata później, w 1899 roku, przyjął katedrę matematyki na Politechnice Lwowskiej, przejmując obowiązki po Władysławie Zajączkowskim.
W trakcie swojej kariery pełnił m.in. rolę dziekana Wydziału Inżynierii w latach 1902/03, 1905/06 oraz 1907/08, a w roku akademickim 1903/04 sprawował urząd rektora. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie w Zakopanem, gdzie przebywał w celu poprawy stanu zdrowia. Stanisław Kępiński został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Pozostawił po sobie żonę oraz trzyletnie dziecko.
Publikacje
Stanisław Kępiński, wybitny polski matematyk, jest autorem wielu znaczących prac. Wśród jego publikacji wyróżnia się kilka istotnych tytułów, które zyskały uznanie wśród specjalistów.
- Podręcznik równań różniczkowych ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb techników i fizyków (1907),
- Wykłady matematyki: równania różniczkowe.
Przypisy
- Samobójstwo profesora politechniki. „Nowości Illustrowane”. Nr 14, s. 10, 04.04.1908 r.
- Samobójstwo profesora politechniki. „Nowości Illustrowane”. Nr 14, s. 9, 04.04.1908 r.
- Nekrolog Kurier Lwowski 1908 nr 148 s.4
- Stypendia Kurier Lwowski 1890 nr 47 s. 4
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Juliusz Jurczyński | Andrzej Zagórski | Jerzy Chumiński | Stanisław Lasocki (geofizyk) | Jerzy Kwiatek (geograf) | Magdalena Kalicińska | Marian Koczwara | Maria Lipszyc-Balsigerowa | Daniel Duda | Maurycy Maciszewski | Zdzisław Londoński | Roman Vetulani | Eugeniusz Kiernik | Jan Tarczałowicz | Józef Chmielewski (nauczyciel) | Tadeusz Ruebenbauer | Marian Goyski | Marek Gatty-Kostyal | Franciszek Vetulani | Gejza Bukowski von StolzenburgOceń: Stanisław Kępiński