Elżbieta Ciechanowska


Elżbieta Ciechanowska, która przyszła na świat 18 listopada 1875 roku w Bochni, a odeszła 29 kwietnia 1948 roku w Krakowie, to postać wybitna w polskiej kulturze. Była nie tylko uzdolnioną poetką i pisarką, ale także aktywną działaczką społeczną. Jej życie i twórczość są doskonałym przykładem zaangażowania w sprawy emancypacyjne, które miały na celu poprawę sytuacji kobiet w społeczeństwie.

W trakcie swojej działalności Elżbieta Ciechanowska nieustannie dążyła do podnoszenia świadomości społecznej oraz promowania wartości intelektualnych wśród kobiet. Jej prace odzwierciedlają zarówno osobiste przeżycia, jak i szersze zjawiska społeczne, które miały miejsce w jej erze.

Życiorys

Elżbieta Ciechanowska była córką Wiktoryna, inżyniera kolejowego, oraz Florentyny z rodziny Schwarzów. Wśród jej starszych braci znajdował się Stanisław (1869–1945), uznawany za wybitnego anatomopatologa i profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, oraz Zygmunt (1873–1966), który osiągnął sukcesy jako inżynier mechanik i profesor Politechniki Lwowskiej.

Elżbieta spędziła swoje wczesne lata życia w Bochni oraz Lwowie. Po tragedii, jaką była śmierć ojca w 1883 roku, przeniosła się z matką i rodzeństwem do Krakowa, gdzie z sukcesem przeszła egzaminy maturalne. Kontynuując kształcenie, uczęszczała do Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego, gdzie rozwijała swoje umiejętności w klasie harmonii, będąc pod opieką Władysława Żeleńskiego.

Po zdobyciu dyplomu rozpoczęła pracę jako urzędniczka pocztowa. W 1905 roku dołączyła do Stowarzyszenia Urzędniczek Pocztowych Galicyjskich. Jej zaangażowanie w życie towarzyskie przyczyniło się do powstania Towarzystwa Budowlanego Urzędniczek Pocztowych. Jest również znana jako członkini pierwszego zarządu spółdzielni, którą współtworzyła razem z Władysławą Habicht oraz Zofią Kolpy.

W 1914 roku, po zakończeniu budowy domu Towarzystwa przy ulicy Sołtyka 4, zamieszkała w nim, dzieląc mieszkanie nr 26 na trzecim piętrze z Władysławą Habicht. Ich wspólne życie trwało ponad 30 lat, co w dzisiejszych czasach często interpretowane jest w kontekście tzw. bostońskiego małżeństwa.

Oprócz działalności zawodowej i społecznej, Elżbieta Ciechanowska rozwijała swoje umiejętności pisarskie, tworząc zarówno poezję, jak i prozę. Jej twórczość obejmowała głównie fraszki oraz wierszowane zagadki. W roku 1928 wydała dramat pod tytułem „Antrakt”, a w 1935 roku zadebiutowała tomikiem poezji „Wiersze niemodne”. Dodatkowo, w 1938 roku opublikowała esej noszący nazwę „Kilka prostych uwag o Wyspiańskim”. W swojej pracy literackiej korzystała z różnych pseudonimów, takich jak E.C., E.C. Dulska, czy E. Cedulska. W archiwum Spółdzielni Mieszkaniowej im. Władysławy Habicht zachowały się rękopisy jej nieopublikowanych fraszek.

Elżbieta Ciechanowska zmarła 29 kwietnia 1948 roku w wieku 72 lat. Została pochowana w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim.

Przypisy

  1. Struzik 2010 ↓, s. 165.
  2. Struzik 2010 ↓, s. 162.
  3. Struzik 2010 ↓, s. 160.
  4. Struzik 2010 ↓, s. 58.
  5. Struzik 2010 ↓, s. 57.
  6. Struzik 2010 ↓, s. 56.
  7. Struzik 2010 ↓, s. 150.

Oceń: Elżbieta Ciechanowska

Średnia ocena:4.85 Liczba ocen:14