Marian Włosiński

W trakcie letnich miesięcy wykorzystywał nabyte umiejętności, fotografując kuracjuszy w Krynicy, co stanowiło dla niego sposób na zarobienie na życie. Właśnie w tym okresie po raz pierwszy spotkał Nikifora, krynickiego malarza samouka, co miało znaczący wpływ na jego dalszą karierę artystyczną.

Od roku 1950 lub 1952 Marian Włosiński pracował jako plastyk w Domach Zdrojowych w Krynicy. Korzystał przy tym z pracowni znajdującej się w Starym Domu Zdrojowym, gdzie borykał się z codziennymi wyzwaniami artystycznymi. Jego życie zmieniło się w 1960 roku, kiedy to zaopiekował się Nikiforem, przyjmując go do swojej pracowni i otaczając opieką aż do jego śmierci w 1968 roku.

Włosiński stał się dla Nikifora nie tylko artystycznym mentorem, ale również wsparciem życiowym. Zajmował się załatwianiem elementarnych spraw, takich jak mieszkanie, wyżywienie, dostęp do przyborów malarskich oraz opieka medyczna. W 1962 roku formalnie objął także rolę prawnym kuratorem artysty, co podkreślało jego odpowiedzialność za Nikifora.

Jego zaangażowanie w życie Nikifora zaowocowało organizacją retrospektywnej wystawy jego twórczości w 1967 roku w warszawskiej Zachęcie. Włosiński całkowicie poświęcił się opiece nad Nikiforem, rezygnując z własnych aspiracji twórczych. Spełniał wszystkie jego życzenia, co doprowadziło do ich wspólnych wakacji w Bułgarii, podczas których Włosiński wykonał trzysta zdjęć Nikifora, dokumentując w ten sposób życie i twórczość swojego podopiecznego.