Zygmunt Wojciech Ciechanowski, który przyszedł na świat 23 kwietnia 1873 roku w Bochni, a zmarł 8 sierpnia 1966 roku w Rabce, był wybitnym polskim inżynierem oraz mechanikiem. Jego wkład w rozwój nauki technicznej w Polsce jest nieoceniony.
Pełnił funkcję profesora na Politechnice Lwowskiej oraz na Śląskiej, gdzie znacząco wpłynął na kształcenie wielu pokoleń inżynierów.
Życiorys
„Zygmunt Ciechanowski przyszedł na świat 23 kwietnia 1873 roku w Bochni, w rodzinie, gdzie jego ojciec Wiktoryn był inżynierem kolejowym, a matka Florentyna z domu Schwarz. W rodzinie rozwijało się dziewiątka dzieci. Jego starszy brat, Stanisław, był znanym anatomopatologiem oraz profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, natomiast jego młodsza siostra, Elżbieta, to poetka oraz zaangażowana działaczka społeczna.
W młodości Zygmunt ukończył Gimnazjum św. Anny, po czym podjął studia na Wydziale Budowy Maszyn w Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, gdzie zdobył tytuł inżyniera dyplomowanego budowy maszyn w 1902 roku. W latach 1897-1898 odbył służbę w austro-węgierskiej marynarce wojennej.
Po zakończeniu służby wojskowej znalazł zatrudnienie w fabryce mechanicznej w Berlinie. W późniejszych latach, od 1900 do 1907 roku, pracował w Fabryce Maszyn L. Zieleniewskiego w Krakowie, w której od 1921 do 1923 pełnił rolę dyrektora technicznego. Równocześnie, w latach 1905-1907, uczył w Szkole Przemysłowej w Krakowie, gdzie opracował wiele innowacyjnych konstrukcji, w tym maszyn i urządzeń takich jak pompy i sprężarki tłokowe.
Około 1906 roku brał udział w budowie wodociągów w Zakopanem. Od 1907 do 1944 roku mieszkał we Lwowie i pracował w Szkole Politechnicznej. W 1907 roku uzyskał tam stopień doktora i kierował Katedrą Pomp i Silników Wodnych. W latach 1915–1916 pełnił funkcję prodziekana, a w latach 1916–1918 dziekana Wydziału Budowy Maszyn. W 1911 roku został profesorem nadzwyczajnym, a dwa lata później uzyskał tytuł profesora zwyczajnego.
W czasie lat 1920–1939 pracował na Politechnice Lwowskiej, zajmując różne stanowiska, w tym prodziekana i dziekana Wydziału Mechanicznego oraz prorektora. W latach 1939–1941 był profesorem w Lwowskim Instytucie Politechnicznym, a następnie w latach 1941–1944 wykładał na tajnych kursach politechnicznych. Związał się z Izbą Inżynierów oraz Towarzystwem Politechnicznym we Lwowie.
W maju 1944 roku Ciechanowski osiedlił się w Krakowie, gdzie kontynuował pracę w Miejskich Wodociągach i Kanalizacji. W latach 1945–1960 pełnił rolę profesora na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, gdzie był kierownikiem Katedry Pomp Silników Wodnych oraz dziekanem Wydziału Mechanicznego w latach 1945–1946. Dodatkowo pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie kierował Katedrą Pomp, Sprężarek i Wentylatorów oraz był prodziekanem Wydziału Elektro-Mechanicznego.
Ze względu na swoje osiągnięcia, 15 maja 1957 roku otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Gdańskiej, co było uznaniem jego wkładu w polską naukę i technikę. Był również członkiem honorowym Stowarzyszenia Inżynierów Mechaników Polskich. Zasłużony inżynier przeszedł na emeryturę w 1960 roku.
Ordery i odznaczenia
W życiorysie Zygmunta Ciechanowskiego można znaleźć liczne wyróżnienia i odznaczenia, które przyznano mu za wybitne osiągnięcia.
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936),
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955),
- Złota Odznaka XV-lecia Politechniki Śląskiej.
Przypisy
- Prof. Zygmunt Ciechanowski | Politechnika Gdańska [online], pg.edu.pl [dostęp 06.07.2021 r.]
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 39. [dostęp 06.07.2021 r.]
- Ciechanowski Zygmunt Wojciech. z-ne.pl. [dostęp 13.02.2015 r.]
- Politechnika Lwowska otrzymała Order „Odrodzenia Polski”. „Gazeta Lwowska”, 16.02.1937 r., s. 3, Nr 36.
- M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowywania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
- M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Wacław Seruga | Rudolf Modrzejewski | Władysław SieprawskiOceń: Zygmunt Ciechanowski