Wacław Marian Seruga, urodzony 24 sierpnia 1943 roku w Bochni, jest renomowanym polskim architektem oraz profesorem nauk technicznych. Jego kariera akademicka przebiegała głównie na Politechnice Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki, gdzie pełnił funkcję profesora zwyczajnego, a także na Politechnice Świętokrzyskiej, gdzie jego działalność również miała istotne znaczenie.
W latach 1999–2005, Wacław Seruga piastował stanowisko dziekana Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, przyczyniając się do rozwoju kształcenia w dziedzinie architektury.
Życiorys
Wacław Seruga jest absolwentem I Liceum Ogólnokształcącego im. Bartłomieja Nowodworskiego w Krakowie, gdzie rozpoczął swoją edukację, uzyskując świadectwo dojrzałości w 1961 roku. W 1967 roku zakończył studia architektoniczne na Politechnice Krakowskiej, co otworzyło mu drzwi do kariery w dziedzinie architektury. W 1974 roku obronił pracę doktorską, a dwie dekady później, w 1986, uzyskał stopień doktora habilitowanego, co podkreśliło jego głęboką wiedzę i umiejętności w tej dziedzinie.
Jako profesor na Katedrze Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego Politechniki Krakowskiej im. Tadeusza Kościuszki, piastował stanowisko profesora zwyczajnego od 2002 roku. W trakcie swojej kariery zawodowej pełnił szereg istotnych funkcji, takich jak prodziekan Wydziału Architektury PK w latach 1990-1993 oraz dziekan tego wydziału od 1999 do 2005 roku. W międzyczasie, w latach 1994-1999, był dyrektorem Instytutu Projektowania Urbanistycznego PK.
Jednocześnie, był również związany z Politechniką Świętokrzyską, gdzie pracował jako profesor zwyczajny na Wydziale Budownictwa i Architektury. Jego zainteresowania naukowe koncentrują się na aspektach takich jak kształtowanie środowiska mieszkaniowego, a także projektowanie zarówno zespołów mieszkaniowych, jak i obiektów użyteczności publicznej. Obejmuje to także modernizację istniejących struktur miejskich, co jest niezwykle istotne w kontekście rozwoju urbanistycznego.
Wacław Seruga zdobył uznanie jako autor wielu projektów mieszkaniowych i obiektów sakralnych, w tym m.in. kościoła św. Wojciecha w Bronowicach, kościoła św. Stanisława w Siedliszowicach oraz kościoła Matki Bożej Śnieżnej w Tokarni. W ciągu swojej kariery zdobył wiele nagród w ogólnopolskich konkursach architektoniczno-urbanistycznych, co podkreśla jego wiedzę i umiejętności w dziedzinie architektury.
Seruga brał także udział w organizacji oraz pełnił rolę sędziego w I Biennale Architektury w Krakowie (1985) oraz w kolejnych edycjach tego znakomitego wydarzenia o zasięgu międzynarodowym. W 2001 roku został członkiem Sekcji Architektury Komitetu Architektury i Urbanistyki PAN oraz Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa, co świadczy o jego zaangażowaniu w ochronę i promocję dziedzictwa kulturowego.
W 2011 roku, w uznaniu za wybitne osiągnięcia w pracy naukowej oraz dydaktycznej, a także działalności społecznej, Wacław Seruga został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wcześniej zdobył również Krzyż Kawalerski OOP (2002), Złoty i Brązowy Krzyż Zasługi oraz Medal Komisji Edukacji Narodowej (1999), co potwierdza jego znaczący wkład w rozwój nauki i architektury w Polsce.
Przypisy
- a b Prof. dr hab. inż. Wacław Marian Seruga, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 03.05.2017 r.]
- a b c d e f Nota biograficzna na stronie PK. pk.edu.pl. [dostęp 03.05.2017 r.]
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 29.09.2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131).
- Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12.07.2002 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722).
- a b c d Złota księga nauki polskiej 2006. Naukowcy zjednoczonej Europy. Gliwice: Mastermedia, 2006, s. 723.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Rudolf Modrzejewski | Władysław Sieprawski | Zygmunt CiechanowskiOceń: Wacław Seruga