Marian Emil Rojek, znany również jako Royek, był postacią znaczącą w polskim życiu politycznym. Urodził się 5 grudnia 1905 roku w Bochni, a swoją działalność konsekwentnie kontynuował aż do jego śmierci, która nastąpiła 23 sierpnia 1968 roku w Koszalinie.
Rojek był członkiem Narodowej Demokracji oraz aktywnym publicystą, co wskazuje na jego zaangażowanie w sprawy związane z polityką oraz opiniotwórczością w Polsce. Jego osiągnięcia i działalność na pewno miały wpływ na kształtowanie się politycznych zjawisk w swoim okresie.
Życiorys
Marian Rojek był synem Wojciecha, który zajmował się rolnictwem, oraz Marceli z domu Liszek. Jego edukacja rozpoczęła się w I Państwowym Gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu, gdzie mimo trudności związanych z I wojną światową, udało mu się zdać maturę dopiero w 1927 roku. W 1932 roku ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. W ostatnim roku swoich studiów pełnił funkcję asystenta w Katedrze Prawa Konstytucyjnego.
Rojek angażował się w życie organizacji studenckich oraz młodzieżowych, pełniąc funkcję prezesa Bratniej Pomocy i lidera Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska. Poza aktywnościami akademickimi, od 1934 roku współpracował z różnymi lwowskimi redakcjami, takimi jak „Kurier Lwowski”, „Lwowski Dziennik Narodowy” oraz „Słowo Narodowe”. Dodatkowo, dostarczał artykuły do „Warszawskiego Dziennika Narodowego” oraz „Kuriera Poznańskiego”. Pełnił także rolę w lokalnych władzach Stronnictwa Narodowego, a w latach 1938-1939 był członkiem Komitetu Głównego partii.
Podczas kampanii wrześniowej z rangi podporucznika wziął udział w walkach, a następnie udał się na Węgry, przebywając kolejno we Włoszech, Francji oraz Szkocji. Oprócz działań wojskowych, zaangażował się w działalność publicystyczną. W 1940 roku opublikował kontrowersyjny artykuł „Zmotoryzowana Emigracja” w piśmie „Jestem Polakiem”, w którym surowo skrytykował władze przedwojenne. Rojek także zainicjował wydawanie emigracyjnego organu Stronnictwa Narodowego „Myśli Polskiej”. Otrzymawszy urlop wojskowy, objął stanowisko redaktora naczelnego tego pisma, które ukazywało się w latach 1941-1945.
Po wznowieniu „Myśli Polskiej” w 1946 roku, kontynuował współpracę z tym pismem oraz innymi wydaniami, takimi jak „Dziennik Polski” i „Dziennik Żołnierza”. Rojek był aktywnym członkiem władz emigracyjnego Stronnictwa Narodowego, pełnił funkcje członka i sekretarza Komitetu Politycznego. Napisał broszurę „Freedom of the Press in Poland” w 1946 roku oraz skrypt zatytułowany „Podstawy ideowe oraz niektóre zasady ustrojowe Stronnictwa Narodowego” w 1950 roku.
W 1951 roku zdecydował się na przeprowadzkę do USA, gdzie objął kierownictwo sekcji polskiej wydziału studiów i publikacji w Komitecie Wolnej Europy. Rojek był również redaktorem dwutygodnika „Wiadomości z Polski i o Polsce”. W latach 1956-1958 prowadził wykłady z historii kultury amerykańskiej na Uniwersytecie w Nepalu, co zawdzięczał wsparciu Fundacji im. Paderewskiego. Współpracował z UNESCO i od 1958 roku był członkiem Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku.
Obok działalności publicystycznej, Rojek angażował się w przekłady literatury amerykańskiej na język polski. W 1965 roku przebywał w Polsce jako przedstawiciel Polonii amerykańskiej, prowadząc akcje charytatywne na rzecz dzieci. Niespodziewanie zmarł podczas wakacji w Polsce, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Zabrzu. Był żonaty, jego żoną była wdowa po oficerze Wojska Polskiego, jednak małżeństwo to zakończyło się rozwodem.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Mirosław Dzielski | Jerzy Lysy | Janusz Brzeski | Roger Battaglia | Stanisław Bukowiec | Henryk Ettmayer | Władysław Kiernik | Władysław Grotowski | Kazimierz Czekaj | Tadeusz Rudolf | Kazimierz Zaczek | Krzysztof Gadowski | Edmund Klemensiewicz | Józef Turek (burmistrz Bochni) | Edward Bajda | Kazimierz Pawełek | Zbigniew Michniowski | Jan Pomiankowski | Stanisław Piotrowicz | Franciszek GaikOceń: Marian Rojek (działacz polityczny)