Stanisław Piotrowicz

---

Życiorys

Stanisław Piotrowicz uzyskał tytuł magistra prawa po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1976 roku. Następnie przez dwa lata, od 1976 do 1978, odbył aplikację prokuratorską, co zakończył zdaniem egzaminu prokuratorskiego w 1978 roku. Rozpoczął swoją karierę zawodową w Prokuraturze Rejonowej w Dębicy, a w 1980 roku przeniósł się do Prokuratury Wojewódzkiej w Krośnie. W 1978 roku wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której pełnił różne funkcje, m.in. był członkiem egzekutywy PZPR w Prokuraturze Wojewódzkiej i Rejonowej w Krośnie oraz kierownikiem szkolenia partyjnego.

W czasach stanu wojennego Piotrowicz był autorem aktu oskarżenia przeciwko Antoniemu Pikulowi, który został oskarżony o kolportaż materiałów drugiego obiegu. W dokumencie można znaleźć stwierdzenie: „W świetle materiałów dowodowych wyjaśnienia oskarżonego nie brzmią przekonywająco…” Co ciekawe, po latach Stanisław Piotrowicz nawiązał współpracę z obrońcą oskarżonego, co miało wpływ na bieg sprawy. Z tego powodu sprawa nieoczekiwanie została przekazana do prokuratury wojskowej w Rzeszowie, gdzie finalnie ją umorzono. Piotrowicz twierdził, że miało to związek z protokołem sporządzonym przez niego.

Na etapie badań nad sprawą, Aleksander Bentkowski, ówczesny minister sprawiedliwości, odniósł się do Piotrowicza, podkreślając jego pozytywne cechy jako kandydata do objęcia funkcji w prokuraturze. W 1984 roku, jego przełożeni pozytywnie oceniali jego pracę, stwierdzając, że był „pracownikiem pilnym i zdyscyplinowanym”. Stanisław Piotrowicz w okresie przemian na koniec lat 80. twierdził, że współtworzył związki zawodowe w prokuraturze.

W 1990 roku Piotrowicz awansował na prokuratora rejonowego w Krośnie, a kilka lat później stał na czele międzyrejonowego działu śledztw. Powołany w 1992 roku na prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w Rzeszowie zyskał na rozgłosie dzięki ogłoszeniu umorzenia śledztwa dotyczącego molestowania małoletnich przez proboszcza z Tylawy, ks. Michała M. Piotrowicz, będąc szefem jednostki, miał również za zadanie nadzorowanie prokuratorów prowadzących sprawy. Jego późniejsze publiczne wypowiedzi na ten temat, a także dotyczące archiwalnych oświadczeń, związanych z umorzeniem, wzbudziły kontrowersje.

W 2005 roku Stanisław Piotrowicz dostał się do Senatu jako przedstawiciel Prawa i Sprawiedliwości, utrzymując swoje miejsca w 2007 roku oraz 2011 roku. W 2014 roku startował do Parlamentu Europejskiego, ale nie zdobył mandatu. Kolejna walka o miejsce w Sejmie miała miejsce w 2015 roku, kiedy Piotrowicz uzyskał reelekcję jako bezpartyjny kandydat z listy PiS, podkreślając swój wpływ w formalnym procesie legislacyjnym oraz w kontekście kryzysu wokół Trybunału Konstytucyjnego.

W 2019 roku trybunalna nomina Piotrowicza, a także jego późniejsze działania, były krytycznie oceniane w przestrzeni publicznej. Sąd Okręgowy w Warszawie uznał, że naruszył dobra osobiste Małgorzaty Gersdorf oraz Krzysztofa Rączki, co skutkowało nakazem przeprosin oraz wpłatą na stowarzyszenie SOS Wioski Dziecięce.

W 2020 roku, jako członek Trybunału Konstytucyjnego, stwierdził niezgodność przepisów dotyczących aborcji z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, co wywołało masowe protesty społeczne.

Życie prywatne

Stanisław Piotrowicz, syn Władysława i Marii, prowadzi życie rodzinne u boku swojej żony Marii. Para ma troje dzieci, wśród których wyróżnia się córka Barbara, która zdobyła uprawnienia adwokackie. W szczególności, we wrześniu 2016 roku, została bezkonkursowo mianowana na stanowisko prokuratora Prokuratury Rejonowej w Krośnie przez Bogdana Święczkowskiego, prokuratora krajowego.

Drugą córką Stanisława jest Aleksandra, która od 2017 roku jest żoną Piotra Rycerskiego. Piotr Rycerski pełnił znaczącą funkcję dyrektora Biura Ministra Aktywów Państwowych w latach 2021–2022, a do 2023 roku dowodził gabinetem politycznym Jacka Sasina.

Stanisław zamieszkuje w Odrzykoniu, miejscowości położonej niedaleko Krosna. Warto również wspomnieć, że w 1992 roku był jednym z założycieli krośnieńskiego koła Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. Jego zaangażowanie w tę organizację przyniosło mu zaszczyt pełnienia roli prezesa, a także prezesa oddziału podkarpackiego towarzystwa. W 1998 roku dołączył do zarządu głównego tej szanowanej instytucji.

Odznaczenia

Stanisław Piotrowicz został uhonorowany kilkoma istotnymi odznaczeniami, które podkreślają jego wkład w pracę społeczną oraz zawodową. Wśród nich znajdują się:

• Brązowy Krzyż Zasługi (1984) – nagroda ta przyznana została za znaczące osiągnięcia w pracy zawodowej oraz działalności społecznej.
• Złoty medal „Pro Ecclesia Premisliensi” (2011) – ten zaszczytny medal został otrzymany z rąk archidiecezji przemyskiej, kierowanej przez abp. Józefa Michalika. Wyróżnienie to odzwierciedla zaangażowanie Piotrowicza w Towarzystwie Pomocy im. św. Brata Alberta oraz jego aktywność w duszpasterstwie i życiu lokalnych parafii. Ponadto, jego działalność obejmowała głoszenie prelekcji oraz katechez przedmałżeńskich, a w pracy zawodowej dbał o prawdę, również w czasach trudnych, jak okres komunistyczny.
• Wyróżnienie za połączenie działań społecznych z pracą zawodową – Piotrowicz brał udział w plebiscycie Indywidualności Roku ’94, organizowanym przez „Kurier Podkarpacki”, gdzie zdobył uznanie za swoje umiejętności w łączeniu funkcji społecznych na rzecz najuboższych z aktywną pracą zawodową.

Te wyróżnienia są potwierdzeniem nie tylko jego zaangażowania w działania społecznie użyteczne, ale także postawy etycznej i profesjonalnej, jaką prezentował przez lata swojej działalności.

---

Oceń: Stanisław Piotrowicz

---