Jan Ossoliński (wicewojewoda łódzki)

---

Życiorys

Jan Ossoliński, po ukończeniu gimnazjum w Bochni w roku 1904, rozpoczął dalszą edukację na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1909 roku uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych. Już w 1911 roku dr Jan Ossoliński zdobył stopień naukowy doktora. W pierwszych latach kariery zawodowej, między 1911 a 1914, pracował jako koncepista w Namiestnictwie we Lwowie, a następnie, od 1914, przeniósł się do Namiestnictwa w Linz.

Jego kariera profesjonalna nie ograniczała się tylko do pracy biurowej. Jan Ossoliński służył w armii i pełnił ważną funkcję okręgowego komisarza wojskowego w Lubartowie. Po zakończeniu wojny, w latach 1919–1921, był radcą w Ministerstwie Aprowizacji, skąd następnie przeszedł do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. W 1924 roku wziął udział w negocjacjach handlowych z Niemcami jako delegat MSW. W Ministerstwie Spraw Wewnętrznych awansował na stanowisko naczelnika Wydziału Ochrony Granic oraz współorganizował Korpus Ochrony Pogranicza.

W swojej karierze publicznej obejmował stanowisko wicewojewody łódzkiego od 1 marca 1926 do listopada tego samego roku. Po przewrocie majowym i internowaniu wojewody Ludwika Darowskiego, pełnił obowiązki wojewody łódzkiego, aż ta funkcja została powierzona Władysławowi Jaszczołtowi. Następnie, w latach 1927–1930, pełnił rolę naczelnika wydziału BGK. Jan Ossoliński był członkiem Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”.

Życie prywatne

Jan Ossoliński był synem Adolara Ossolińskiego (1858–1921), buchaltera i wiceburmistrza Bochni, oraz Idy z hrabiów Durfort Lasko (ur. 1861), której korzenie sięgały Francji i Włoch. W rodzinie Ossolińskich pojawiły się także cztery dzieci – trzy siostry: Jadwiga, Helena, Maria oraz brat Jerzy Antoni.

Po zakończeniu swojego życia, Jan Ossoliński został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 73, w rzędzie 14.

---

Oceń: Jan Ossoliński (wicewojewoda łódzki)

---