Ludwik Seeling von Saulenfels

---

Życiorys

Pochodził z rodziny niemieckiej, która wywodziła się z górniczego miasteczka Horní Blatná, a jej przedstawiciele osiedlili się w Galicji u schyłku XVIII wieku. Był synem Ferdynanda Seelinga von Saulenfels (1800–1888), austriackiego urzędnika i burmistrza Podgórza w latach 1871–1875 oraz Karoliny (1814–1876), córki Antoniego Bauma von Appelshofen, który pełnił rolę radcy gubernialnego, starosty krakowskiego, a później bocheńskiego. W rodzinie miał trzy siostry: Mariannę (1833–1834), Karolinę (1837–1915) i Helenę (1839–1928), która wyszła za mąż za Fryderyka Zolla (starszego), profesora prawa, a także dwukrotnego rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wyrastał w środowisku dwujęzycznym, jednak w swoim domu najczęściej używano języka niemieckiego oraz pielęgnowano kulturę niemiecką. Ukończył wiedeńską Wojskową Akademię Inżynieryjną, a w 1853 roku służył w korpusie pionierów w Klosterneuburgu. Jako porucznik uczestniczył w wojnie francusko-austriackiej w 1. Batalionie Inżynieryjnym. Po odejściu z wojska podjął studia z zakresu rolnictwa w Wiedniu. Następnie przeniósł się do Lwowa, gdzie poznał swoją przyszłą żonę, Melanie Rieger, która także pochodziła z niemieckiej rodziny. Po zawarciu małżeństwa przez kilka lat dzierżawili ziemie w okolicach Krakowa i Wadowic. W końcu lat 60. XIX wieku objął stanowisko administratora generalnego dóbr księcia Maurycego de Montléart, które obejmowały m.in. Izdebnik oraz Lanckoronę. W tym czasie doprowadził majątek do rozkwitu, otwierając fabrykę wódek i likierów, która zyskała dużą popularność w całej Galicji. Dodatkowo, zbudował suszarnię warzyw, zainicjował wytyczanie i utwardzanie dróg oraz uregulował rzekę. W tym okresie działał również jako rzeczoznawca dla dóbr tabularnych w Łagiewnikach. Po zakupie dóbr izdebnickich przez arcyksięcia Rajnera około 1890 roku, pozostał na oferowanym mu stanowisku administratora. W listopadzie 1891 roku otrzymał dyplom honorowy I stopnia podczas wystawy artykułów żywnościowych oraz przedmiotów do użytku domowego w Wiedniu. W 1894 roku został członkiem oddziału powiatowego Towarzystwa Rolniczego w Krakowie, a także taksatorem powiatowego oddziału Galicyjskiego Krajowego Instytutu Kredytowego. Jako dyrektor fabryki, 30 października 1899 roku został wybrany członkiem galicyjskiej komisji krajowej dla Wystawy Powszechnej w Paryżu. Pełnił również mandat członka rad powiatowych w Wadowicach i Myślenicach, współpracując aktywnie na rzecz rozwoju regionu, przyczyniając się m.in. do utworzenia sieci gościńców. Był także rzeczoznawcą Sądu Obwodowego w Wadowicach w sprawach tabularnych. W dowód uznania, jeszcze za życia, ustanowiono tablicę honorującą jego osobę obok studni przy drodze Biertowice–Zembrzyce. Zmarł 2 lutego 1913 roku w Izdebniku, zostawiając po sobie trwały ślad w historii regionu, a także został pochowany na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Życie prywatne

Ludwik Seeling von Saulenfels prowadził życie rodzinne, które owocowało węzłem małżeńskim z Melanią z domu Rieger, która żyła w latach 1843–1895. Para ta doczekała się dwójki dzieci.

Ich córka, Róża, urodzona w 1871 roku, przeżyła do 1957 roku. Wyszła za mąż za Jana Kanty’ego Zdunia, który był właścicielem pałacu w Rabie Wyżnej.

Z kolei ich syn, Ferdynand, przyszedł na świat w 1876 roku. Niestety, jego życie zakończyło się w 1904 roku. Ferdynand pracował jako urzędnik ubezpieczeń i był żonaty z Jadwigą Zarembą.

---

Oceń: Ludwik Seeling von Saulenfels

---