Edward Arłamowski

---

Życiorys

Edward Arłamowski był człowiekiem o wszechstronnych talentach. Z zawodu był adwokatem, a w 1945 roku uzyskał tytuł doktora praw na Uniwersytecie Jagiellońskim. W czasach przed II wojną światową wyróżniał się jako jeden z najlepszych szachistów w Krakowie, a po jej zakończeniu awansował do krajowej czołówki szachowej. Jego debiut w finale mistrzostw Polski miał miejsce w 1948 roku.

W okresie do 1954 roku wystąpił w finałowych turniejach aż pięciokrotnie, zdobywając przy tym trzy medale: srebrny w 1951 roku w Łodzi oraz dwa brązowe w 1949 roku w Poznaniu i 1954 roku w Łodzi. Ciekawym osiągnięciem było jego zwycięstwo w międzynarodowym turnieju w Katowicach w 1949 roku, gdzie pokonał Bogdana Śliwę.

Edward Arłamowski brał udział w wielu innych międzynarodowych zawodach, m.in. w Szczawnie-Zdroju (1950), Sopocie (1951) oraz Międzyzdrojach (1952). Zgodnie z retrospektywnym systemem Chessmetrics, najwyżej sklasyfikowany był w lutym 1955 roku, osiągając 132. miejsce na świecie.

W latach trzydziestych XX wieku aktywnie zajmował się kompozycją szachową. Opracował łącznie 190 zadań szachowych, z czego 23 zdobyło nagrody i wyróżnienia w międzynarodowych konkursach. Dodatkowo, prowadził działalność dziennikarską, promując szachy w takich publikacjach, jak „Polska Zachodnia” i „Dziennik Bydgoski”.

Arłamowski był również znanym kolekcjonerem książek o tematyce szachowej. Jego księgozbiór, liczący około 3 tysięcy tomów, był jednym z największych w Polsce. Po jego śmierci, zgodnie z zapisami w testamencie, został on przekazany Bibliotece Jagiellońskiej.

---

Oceń: Edward Arłamowski

---