Czesław Foryś

---

Życiorys

Rodzina i edukacja

Czesław Foryś przyszedł na świat jako syn Walentego, który był aktywnym działaczem w dziedzinie lekkiej atletyki oraz wieloletnim prezesem warszawskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki. Po nim przejął także funkcję pierwszego powojennego prezesa Polskiego Związku Lekkiej Atletyki. Jego matką była Helena z Kazimierskich. W 1923 roku ukończył Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie oraz następnie Wydział Prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie 1923-1925 pełnił funkcję komendanta I Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta, znanej także jako „Czarna Jedynka”. Swoje życie zawodowe związał z Ministerstwem Skarbu, gdzie z czasem awansował na stanowisko dyrektora Departamentu Kadr.

Lekkoatleta

Karierę w lekkiej atletyce rozpoczął w 1923 roku, dołączając do klubu Orzeł Biały, a w 1924 roku przeszedł do klubu Warszawianka, gdzie był jednym z założycieli. Zdobył mistrzostwo Polski na dystansie 1500 metrów w latach 1925, 1926 i 1927. Oprócz tego zdobył tytuł wicemistrza Polski na 800 metrów w 1925 i 1927 oraz w biegu drużynowym na 3000 metrów w 1924 roku. W 1924 roku zdobył również brąz w biegu na 1500 metrów i brał udział w sztafetach 4×100 metrów oraz 4×400 metrów, zdobywając medale w latach 1925, 1927 i 1928. Czesław Foryś wystartował w igrzyskach olimpijskich, które miały miejsce w Amsterdamie w 1928 roku, jednak nie udało mu się przejść eliminacji w biegu na 1500 metrów. W ramach reprezentacji Polski brał udział w czterech międzypaństwowych meczach, odnosząc przy tym dwa zwycięstwa. W trakcie swojej kariery aż osiem razy poprawiał krajowe rekordy na różnych dystansach. W 1929 roku zakończył czynne uprawianie sportu.

Działacz sportowy

W latach 1929–1939 był członkiem zarządu Polskiego Związku Lekkiej Atletyki, a od 1945 do 1949 roku pełnił funkcję wiceprezesa i następnie prezydował tej organizacji od 13 października 1949 do 28 marca 1965. W jego kadencji polska lekka atletyka zyskała wielu sukcesów, odbudowując się po zniszczeniach II wojny światowej oraz stając się znaczącą siłą na arenie międzynarodowej, co współczesne pokolenia nazywają czasami Wunderteamu. Czesław Foryś pełnił również rolę kierownika polskiej drużyny lekkoatletycznej na igrzyskach olimpijskich od Londynu w 1948 roku aż do Tokio w 1964 roku. Ponadto, w 1965 roku został mianowany „Honorowym Prezesem PZLA”. Uczestniczył także w pracach Warszawskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki jako wiceprezes w latach 1930–1931, a po wojnie przez ponad dwadzieścia lat pracował w Polskim Komitecie Olimpijskim, gdzie m.in. pełnił rolę skarbnika i wiceprezesa. Działał również w strukturach IAAF, a w 1964 roku uzyskał tytuł „Weterana IAAF”. Czesław Foryś zmarł 23 lutego 1966 roku w Warszawie, a jego miejsce spoczynku to cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany (kwatera PPRK-1-339).

Rekordy życiowe

Rekordy życiowe Czesława Forysia to doskonały przykład jego osiągnięć sportowych, które świadczą o jego determinacji i wysiłku.

• bieg na 400 metrów – 53,4,
• bieg na 800 metrów – 2.00,0,
• bieg na 1000 metrów – 2.34,1,
• bieg na 1500 metrów – 4.06,0,
• bieg na 2000 metrów – 5.56,2,
• bieg na 3000 metrów – 9.15,8,
• bieg na 5000 metrów – 16.30,8.

---

Oceń: Czesław Foryś

---