Willa Koci Zamek w Bochni

Pierwotnie willa była parterowym budynkiem o zwartej bryle, częściowo podpiwniczonym. W 1930 roku dokonano istotnych zmian, adaptując parter na drukarnię oraz nadbudowując kondygnację mieszkalną, przy jednoczesnym zachowaniu pierwotnej formy frontowej. Główny korpus budynku podwyższono o 3,5 m i pokryto oryginalnym dachem, co umożliwiło utrzymanie charakterystycznych elementów architektonicznych.

Willa, zbudowana z cegły i kamienia, ma rzut oparty na literze "L". Główne wejście, umieszczone od strony północno-zachodniej, prowadzi przez aneks ze schodami zewnętrznymi pod podcieniem, zwieńczonym malowniczym szczytem z herbem Jelita oraz głową kozła. Jest to nawiązanie do herbu rodziny Dembowskich, która wówczas była właścicielem willi. Większość detali kamiennych wykonano w znanym zakładzie Wojciecha Samka, natomiast witraże powstały w krakowskim Zakładzie Witraży Żeleńskich, co wprowadza dodatkowy artystyczny akcent do całego budynku.

Willa stanowi doskonały przykład polskiej architektury przełomu XIX i XX wieku, łącząc elementy historystyczne z wpływami modernistycznymi oraz secesyjnymi. To jedno z najbardziej znaczących dzieł Teodora Talowskiego, które wyraża jego najlepszy okres twórczości. Obiekt owocuje stylem romańskim wzbogaconym o neobarokowe detale, a sama jej elewacja jest klasycznym przykładem secesji.

Od 1928 roku w willi znajdowała się drukarnia Secesja, będąca istotnym punktem na mapie kulturalnej Bochni. W 1949 roku, po przejęciu przez państwo, obiekt stał się siedzibą terenowego oddziału krakowskiej Drukarni Narodowej, który funkcjonował aż do 1989 roku. Obecnie parter willi jest wynajmowany przez Archiwum Narodowe w Krakowie - Oddział w Bochni, co zapewnia dalsze użytkowanie tej cennej przestrzeni.