Gabriel Laub, urodzony 24 października 1928 roku w Bochni, był to niezwykle wszechstronny twórca. Jego działalność artystyczna obejmowała wiele dziedzin, w tym literaturę, publicystykę oraz dziennikarstwo.
W ciągu swojego życia, które zakończyło się 3 lutego 1998 roku w Hamburgu, Laub zyskał uznanie jako satyryk oraz aforysta, łącząc w swojej twórczości elementy polskiego, czeskiego oraz niemieckiego dziedzictwa kulturowego.
Jego twórczość odzwierciedla nie tylko talent literacki, ale także głęboką wrażliwość na rzeczywistość społeczną jego czasów, co czyni go ważną postacią w literaturze europejskiej.
Życiorys
Gabriel Laub pochodził z kupieckiej rodziny, która osiedliła się w Krakowie. W obliczu wybuchu II wojny światowej jego bliscy uciekli do Lwowa, gdzie jednak zostali deportowani przez Sowieci do Uzbekistanu. W 1946 roku wrócił do Polski, gdzie po ukończeniu szkoły średniej przeniósł się w 1948 roku do Czechosłowacji. W tym samym roku uzyskał czechosłowackie obywatelstwo.
W Pradze rozpoczął studia z zakresu nauk społeczno-politycznych. Po ukończeniu edukacji związał się z zawodem dziennikarza, realizując swoją pasję pisarską. W 1968 roku, po zawirowaniach związanych z Praską Wiosną, zdecydował się na emigrację do Niemiec, gdzie osiedlił się w Hamburgu. Tam rozpoczął pisanie w języku niemieckim, co stało się nowym etapem w jego twórczości.
W 1976 roku objął urząd prezydenta PEN, organizacji zrzeszającej niemieckojęzycznych pisarzy emigracyjnych. Gabriel Laub zmarł w Hamburgu po długiej walce z chorobą nowotworową. Został pochowany w Izraelu, w pobliżu grobu swoich rodziców.
Twórczość
Gabriel Laub, jako twórca literacki, stworzył szereg aforystycznych dzieł, które są porównywane do twórczości J.S. Leca. Jego aforyzmy charakteryzują się pesymistycznym tonem, jednak ten pesymizm nie jest celem samym w sobie. Dzięki groteskowemu wyolbrzymieniu, Laub miał na celu skłonić swoją publiczność do refleksji nad pojęciem dobra. Jako satyryk, podejmował krytyczne spojrzenie na rzeczywistość, przyjmując postawę antydoktrynalną, co oznacza, że ostro krytykował zarówno lewicowe, jak i prawicowe ideologie. Ale to nie wszystko; jego twórczość obejmowała także pisanie powieści oraz tłumaczenie utworów polskich, słowackich i rosyjskich autorów na język niemiecki, w tym dzieł Solżenicyna. Jego wkład do literatury niemieckiej to m.in. twórczość Havla i Nałkowskiej. Laub był także autorem wielu scenariuszy filmowych.
Wybrane utwory
- Der Aufstand der Dicken (1963),
- Verärgerte Logik (1969),
- Alle Macht den Spionen (1968),
- Erlaubte Freiheiten (1975),
- Denken erlaubt (1977),
- Gespräche mit dem Vogel (1984),
- Denken verdirbt den Charakter (1984),
- Unordnung ist das ganze Leben. (1992),
- Entdeckungen in der Badewanne (1987),
- Dabeisein ist nicht alles (1989).
Wybrane aforyzmy
- Absolutna moralność: wszystko jest zakazane,
- Aniołom jest łatwo być aniołami. Nie jedzą i są bezpłciowi,
- Bohaterowie są potrzebni w niebezpiecznych okolicznościach, we wszystkich innych bohaterowie są niebezpieczni,
- Cynizm cyników polega nie tyle na tym, co mówią, ale na tym, co myślą,
- Człowiek uczy się przez całe życie, z wyjątkiem lat szkolnych,
- Gdyby bezmyślność miała chronić przed bólami głowy, producenci aspiryny mogliby zamknąć swoje sklepy,
- Ideolog: idiota, który nie zrobił kariery,
- Ideologia to zbiór bajek dla dzieci z akademickimi tytułami,
- Każdemu mężczyźnie potrzebne są do życia trzy kobiety: matka, żona i przynajmniej jedna kobieta, która widzi w nim mężczyznę,
- Nic nie kosztuje tak drogo jak tanie prawdy,
- Przyszłość literatury jest w aforyzmie, Nie można go sfilmować,
- Wyobraźnia jest czymś, czego niektórzy ludzie nie potrafią sobie wyobrazić,
- Życie otrzymuje się dożywotnio.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Krzysztof Maćkowski | Stefan Martyka | Marek Pacuła | Jan MatyasikOceń: Gabriel Laub